Adı Zeliha… Şırnak Silopi’de… PKK terör örgütü onu kandırdığında 18 yaşındaydı. Yıl 2014’tü. Mahallede biriyle tanıştığını ve isminin Hacı olduğunu söyleyen Zeliha, yaşadıklarını CNN Türk Özel Haberler Şefi Fulya Öztürk’e anlattı.
“Ailevi sıkıntılarım çoktu. Ailem çok baskı yapıyordu. Mahallede biriyle tanıştım. Hacı’ydı ismi. Beni ikna etti. Dedi, ‘Dağda özgürlük var. Bayanları çok seviyorlar’ Bilmem ne… Bayağı bir aklımla oynadı. Resmen aklımın içine girdi. güya beynim aldı. Öteki bir beyin koydu içine.”
PKK onu öteki kananlar üzere birinci Cudi dağına kaçırdı. Gittiği birinci gece ise cehennemi görmeye başladı.
“ORADA ÇOK BERBAT ŞEYLER YAPIYORLARDI”
“Dönmek istedim, müsaade vermediler. Hatta orada ağladım. Dedim, ‘Eve gitmek istiyorum.’ Müsaade vermediler. Silahı başıma doğrulttular. Dediler, ‘Bir adım atarsan seni öldürürüz.’ dediler. Bende korktum, geri çekildim. Zati daima ağlıyordum. Orada çok berbat şeyler yapıyorlardı.
“ARKADAŞIMLA KAÇTIK, ROJGER DİYE BİRİ BİZİ YAKALADI”
- O Hacı ismindeki bireyle konutta çıkıyorsun. Cudi Dağı’na hakikat çıktınız. Orada sizi karşıladılar. Bir mağara üzere bir yere mi gittiniz?
“Küçük bir mağaraydı. Fazla büyük değildi. Yalnızca küçücük bir yerdi. Ne battaniye vardı ne de rastgele bir şey. Yalnızca bu türlü oturmuşlardı. Biz gittiğimizde selam verdiler. Bize birinci evvel çok âlâ davrandılar. Ancak o denli bir şey yoktu.”
PKK, Zeliha’yı Cudi Dağı’ndan sonra Irak’a götürdü.
“Irak’ta bize eğitim verdiler. Resmen bizim aklımızla oynadılar. Valla ideolojik bir eğitim vardı. Kitap veriyorlardı. Kitap okuyorduk. Kitaplardan anlamıyorduk. Zorla anlayacaksınız diyorlardı. Resmen şiddet yapıyorlardı. Ben mesela bir gün kaçmak istedim. Benimle bir arkadaşım kaçtık. Sonra Rojger diye biri bizi yakaladı. Yumruğu ağzıma vurdu.”
“SOĞUK SUYLA BANYO YAPIYORDUK”
- Nasıl bir hayat alanı vardı?
“Çok berbat bir hayat alanı var. Mesela bazen yemek yiyemiyorduk. Haftalarca tahminen yemek yiyemiyorduk. Bazen kuru ekmek vardı. Bu türlü çok sertti, onu yiyorduk. Bazen de yemek yoktu, hiç bulamıyorduk.”
- İhtiyaçlarınızı nasıl karşılıyordunuz?
“Gidiyorduk bir derede soğuk suyla banyo yapıyorduk. Banyo yapana kadar donuyorduk. Islak elbiselerimizle bu türlü gidiyorduk. Esasen bir elbisemiz vardı. O ıslak elbiseyi giyip o denli gidiyorduk”
“BAZI ARKADAŞLAR HASTALIKTAN ÖLÜYORLARDI”
- Hasta olmuyor muydunuz?
“Hasta oluyorduk ancak doktora götürmüyorlardı. Mesela kimi arkadaşlar vardı orada, hastalıktan ölüyorlardı. Uyuz oluyorlardı. Doktora götürmüyorlardı. Orada ölüyorlardı.”
- Doktora nereye götürebilirlerdi?
“Kendi ortalarında doktor var ama hiçbir işe yaramıyor o hekimler.”
“‘DEAŞ’LA SAVAŞSIN, ÖLSÜN’ DEDİLER”
- Hiç aksiyona katıldın mı?
“Yok. Aksiyona katılmadım lakin Şengal’e gittiğimde Sincar’a gittiğimde aksiyona katıldım. Yani kaçtım, beni cezalandırmak için Şengal’e gönderdiler, Sincar’a gönderdiler. Onlar, ‘DEAŞ’la savaşsın, ölsün’ dediler. Gittim orada harekete katıldım. Bir ay filan harekete katıldım. Sonra Şengal’den kaçtım.”
…Ve 5 yılın sonunda Zeliha, PKK terör örgütünden kaçmayı başa koydu. Irak’taki kamptan kaçtı. İzini belirli ettirmeden günlerce yürüdü. Oradan uzaklaşmayı başardı.
“SİLOPİ’DE YERE ÇÖKTÜM, TOPRAĞI ÖPTÜM”
- 5 yıl boyunca kaç kere kaçmak istedin?
“7 kere aslında kaçtım, tekrar tutuklandım. Beni cezaevine gönderdiler. Beni dövdüler. Hatta hatırlıyorum… Saçımdan çekip yerde sürükleyerek götürdüler. Dedim, ‘Eve gitmek istiyorum.’ müsaade vermediler. Irak’a geldim, evvel Peşmergelere teslim oldum. Peşmergeler bana bir teklif sundular. Dediler ki; ‘Avrupa’ya gitmek istiyorsan seni oraya gönderelim.’ ya da ‘Gel bize katıl, Peşmerge ol.’ Dedim, ‘Yok istemiyorum, Türkiye’ye gideceğim. Kendi ülkeme kavuşmak istiyorum.’ Onlar sonra ‘Tamam’ dedi. Beni Habur Hudut Kapısı’na gönderdiler. Esasen birinci geldiğimde Silopi’de yere çöktüm, toprağı öptüm. Dedim, ‘İyi ki ülkeme, aileme kavuştum.'”
- Seni kim karşıladı?
“Beni polis ağabeyler karşıladı.”
“POLİS AĞABEYLER ÇOK DÜZGÜN DAVRANDILAR”
- Ne hissettin?
“Valla aslında birinci evvel korktum. Zira orada psikolojimizle çok oynadılar. Sonra bir baktım demek o denli bir şey yok. Yani polis ağabeyler çok güzel davrandılar.”
- Tarih ne vakitti?
“2019’da döndüm.”
- Daha sonra bir hapishane süreci oldu mu?
“Cezaevine gittim. Orada 9 ay yattım. Sonra 3 Nisan’da tahliye oldum. Bu yıl çıktım.”
“ŞİMDİ ÇOK MEMNUNUM, BAŞIM ÇOK RAHAT”
- Ailen ne dedi?
“Ailem çok memnun oldu. Geldiğime çok memnun oldular. Esasen beni meyyit biliyorlardı. Geldiğimde çok memnun oldular. Hatta polis ağabeylerin ellerini, ayaklarını öptüler. ‘İyi ki bize kızımızı getirdiniz’ dediler. O derece artık çok memnunum, başım çok rahat. Kendi ülkemdeyim, Türkiye’deyim.”
Zeliha artık 23 yaşında. Hayali var, okumak istiyor.
“Benim de bir mesleğimin olmasını istiyorum.”
- Peki bir daha seni kandırabilirler mi?
“Hayır! Mutlaka kandıramazlar. Buradan da oradaki arkadaşlarıma sesleniyorum. Konutlarınıza dönün. Sahiden burada uygun bir ömür var. Polis ağabeyler hiçbir şey yapmıyor. Yani ailelerine kavuşsunlar. “